یک سال مسیحی
مسیحیان بواسطه غسل تعمید عضو کلیسا می شوند. در طول این مراسم، بر روی سر فرد غسل شونده که معمولا نوزاد است آب ریخته می شود. این عمل نمادی است از اینکه فرد غسل شونده زندگی جدیدی را آغاز کرده که بوسیله اراده خداوند صورت پذیرفته است. کسانی که در کودکی غسل تعمید شده اند بعدھا بوسیله والدینشان، دوستان مسیحیشان، جامعه کلیساییشان و در مدرسه آموزه ھای دینی را فرا می گیرند. با این وجود ، گاھی بزرگسالان که به تازگی به عیسی مسیح ایمان آورده اند نیز غسل تعمید می شوند. برای آنھا آمادگی مراسم حداقل یک سال طول می کشد، که در این فاصله عیسی مسیح را بھتر شناخته و ھرچه بیشتر و بیشتر تمرین زندگی مسیحی و ارزشھای آنرا می کنند. قسمت مھم این فرایند شکل گیری ارتباط شخصی با خداوند از طریق دعا و خواندن انجیل و حتی شرکت در مراسم کلیسا می باشد. از مسیحیان خواسته می شود که دنباله رو ایده ال ترین نمونه یعنی عیسی مسیح بوده و راه خود را در زندگی به سوی مھربانی و انسجام سوق دھند. اگرچه واقعیت نشان می دھد که مسیحیان به این ایده الھا عمل ،نمی کنند. جرم و جنایت ھمچنین در میان مسیحیان وجود دارد. ولی خداوند نسبت به مردمش وفادار است، و برای او اھمیتی ندارد که چه کسی چه کرده است. عشق خداوند به او ھرگز پایان نمی یابد؛ ھمیشه امکان شروع مجدد وجود دارد. انجیل می فرماید که خداوند ھمه بدھکاریھا را به کسانی که پشیمان شده اند می بخشد، تلاشتان را بکنید تا زندگیتان را اصلاح کنید و بھتر زندگی کنید. این بخشش از گناه که در غالب یک مراسم اعتراف شخصی شفاھی با کشیش است اتفاق می افتد.
مسیحیت و به ویژه مسیحیت کاتولیک، راھھای بسیاری برای بیان اینکه خداوند در ھمه لحظات زندگی روزمره با ما است دارد. راھھای صادقانه جشن گرفتن مراسم مذھبی از فرھنگ و زندگی مومنان اتریش نیز استفاده کرده است، از غسل تعمید گرفته تا اولین کمونیون، ازدواج داخل کلیسا که در آن زن و شوھر خداوند را در پیمان ازدواج خود سھیم می کنند- تا بیماری و مرگ.
کسانی که احساس می کنند خداوند آنھا را می خواند، زندگیشان را به شکل خاصی وقف او می کنند: بعنوان کشیش (کشیش ھای کاتولیک مجرد باقی می مانند تا نشان دھند زندگیشان تنھا متعلق به خدا است.)، یا بعنوان راھب یا راھبه در صومعه ھای مذھبی.
ھمچنین دیاکونھا ( دستیاران کشیشھا) زندگیشان را وقف خدا می کنند، اما زندگی
معمولی خود را ھم دارند و مثلا ازدواج می کنند. کشیش ھا، دیاکون ھا، راھب ھا و راھبه ھا
را می توان از لباس مخصوصی که به تن دارند شناخت.
 |
وقتی مسیحیت در ٢٠٠٠ سال پیش پدید آمد، مسیحیان در خانه ھای خود ھمدیگر را ملاقات می کردند. پس از سالھا ، سالنھای گردھمایی و ساختمانھای کلیساھا شکل گرفتند. این ساختمانھا بشکلھای گوناگونی وجود دارند: بزرگ، کوچک، باشکوه، معمولی، قدیمی یا مدرن. |
 |
صلیبھا به ما می گویند که مرگ پایان راه نیست در بالای اکثر برجھای کلیساھا، قله کوھھا، اکثر مکانھای عمومی در اتریش شما صلیبھا را خواھید یافت. صلیب مھمترین نماد برای مسیحیان است، خیلی از مسیحیان صلیب را بعنوان جواھر به گردن می اندازند و یا به دیوار اتاق خانھ خود آویزان می کنند. |
 |
مکانی برای جشنھا، شکرگذاری و دعا درب کلیساھا بروی ھمه مردم باز است، حتی زمانی که ھیچ مراسم مذھبی نباشد. در ھر ورودی، ظرف آبی وجود دارد که مومنین انگشتانشان را در آن وارد می کنند و سپس علامت صلیب رسم می کنند که برایشان یاد آور غسل تعمید و آغاز حیات مذھبیشان بعنوان یک مسیحی است. |
 |
کتاب مقدس ، تجربه خداوند را به انسان می گوید طی قرنھا، مردم تجربیاتشان را در ارتباط با خداوند از طریق کلام و نگارش با دیگران در میان گذاشته اند. انجیل ، کلام مقدس مسیحیان، جمع آوری این متون مختلف است. قسمت اول آن (عھد عتیق) به ما درباره اعتقادات یھودیان در زمان قبل از تولد عیسی مسیح می گوید. قسمت دوم (عھد جدید) شامل ھر آنچه کاتبان درباره زندگی عیسی نوشته اند می باشد. |
 |
برابری جایگاه ھمه انسانھا و نیکوکاری بعنوان یک ماموریت ارزشھای اولیھ مسیحیت عشق به خدا و عشق به ھمنوع است. عیسی مسیح به وضوح می گوید "ھمنوعی" که باید به او عشق بورزید می تواند ھرکسی باشد حتی کسی از یک خانواده دیگر، کشور، فرھنگ و یا دین دیگر. مسیحیان ھمچنین باید بھ دشمنان خود عشق بورزند و برایشان دعا کنند. |
 |
جشنھای مسیحی در سالیان متمادی بر گرفته از فرھنگ اتریشی ھستند. خیلی از آنھا عمیقا ریشه در سنن اتریشی دارند تا جایی کھ خیلی از مردم حتی ریشه ھای مذھبی آنھا را بخاطر نمی آورند.خیلی ازاعیاد مسیحیان در اتریش تعطیل رسمی بوده و مردم در آن روزھا به مدرسھ یا سر کار نمی روند. |